-അവന്തിക -
ശാപങ്ങള്‍
പാതിവെന്ത വയറുമായ് നഗര ഹൃദയത്തിലൂടെ
ജീവിത ഭാരവും പേറി അലഞ്ഞുതിരിയുമ്പോള്‍,
കൂടെ നടക്കുന്ന കുഞ്ഞു പാതത്തിന്റെ വേദനയില്‍
പരിതപിക്കാനെ അവള്‍ക്കായുള്ളൂ...
ഒരു രാത്രിയുടെ മറവു സമ്മാനിച്ച സന്താനം...
സ്വന്തം ഗര്‍ഭപാത്രത്തെ ശപിക്കാനോരുങ്ങുംബോഴേക്കും,
മറ്റൊരു രാത്രിയുടെ ഇരുട്ട് സമാനിച്ച,
അപരിചിതന്റെ ചെറുമുകുളം
അവളില്‍ പിറവിയെടുത് കഴിഞ്ഞിരുന്നു...
കടല്‍.....
കണ്ണീരിന്റെ ഉപ്പും
ദുരന്തങ്ങളുടെ തിരയും പേറി
വറ്റാത്ത മോഹങ്ങളുമായ്
എന്നെ കൊതിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന
എന്റെ മനസ്സ്................
പോറലുകള്‍ ഏറെ ഏറ്റുവാങ്ങിയ
എന്റെ ആത്മാവ്......
വികലമായ്തുടങ്ങിയ പ്രതിരൂപങ്ങള്‍ക്കും
മുഷിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ ചിന്തകള്‍ക്കും
മുറിവേല്‍പ്പിക്കുന്ന ഓര്‍മകള്‍ക്കും മുന്നില്‍
തല്ലിയുടയ്ക്കപ്പെട്ട എന്റെ ആത്മാവ്.......
0 comments:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ